Devrim

yıllarca peşinde koştuğum şey henüz bulmuşken beni, bu kadar çabuk vazgeçilmek istemiyorum. şu yeşil paslı odada seviştiğim tek kadından uzak düşmek istemiyorum. hücreleri benimkinin dışında bir kokuyu hissetmemiş şu duvarlar adını haykırıyor evrene, kulaklarıma fısıldıyorlar sadece. en saf acı birilerini kaybetmek değilmiş, cümlelere başlarken büyük harf kullanıcak gücü vereni kaybetmekmiş. Ben, hala nefes alıp verebiliyorken o kişiyi kaybetmiyicem. Her düşünceye, her kişiliğe, her varlığa karşı;  viva la revolucion!